Dönüşü olmayan bir yolculuk bu,

Kocaman bir ömür olsa da, ufacık bir soluk gibi!

Ayrılıkların kucaklaştığı bir hikâye gibi!

Hasretin boynunda asılı, bu Ay Yıldızlı kolye gibi!

Sadece gözlerin vedalaştığı bir ayrılık bu,

Güneş batmamış olsa da her yer biraz karanlık gibi!

Omuzlarında koşacağın bir kalabalığın vedası gibi!

Kudretli bir sonsuzluğun asası gibi!

Arkanda bıraktığın bir parçanın iki yanı bu,

Bir yanının yangını ve diğer yanının dumanı gibi!

Her kulaç attığında daha da battığın dipsiz bir deniz gibi!

Hatıraları sırtladığın koca bir valiz gibi!

Aslında bitmeyen bir şiir bu,

Kıyamete dek kurumayacak asi bir nehir gibi!

Sonsuzlukta son bulmayan bir zaman gibi!

Bir kalan var, senden çok sende kalan gibi!

Seninle son bulmayacak bir savaş bu,

Bir karış toprak ve kuru bir taş gibi!

Bir yar gibi, bir ana gibi, bir vatan gibi!

Var mıdır daha şereflisi toprağa akan bu kan gibi!

Ümit KOCAMAN

Polis Memuru